Interview outplacement coach Jos Schenk

In de eerste 8 maanden van dit jaar zijn 85.000 ontslagen gevallen, zo blijkt uit cijfers van het CBS. Mede door de recessie zijn veel mensen op straat komen te staan. Zo’n moment dat een werknemer op straat komt te staan kan voor hem/haar een beetje voelen als een begrafenis, aldus Jos Schenk, jobcoach van Nextjob Outplacement. “Ook de mensen bij DSB zullen het gevoel hebben gehad dat ze net hun naaste hebben begraven. Dat heeft te maken met het moeten loslaten van iets waar je je aan vasthield. En net als bij een begrafenis hoort ook bij het verliezen van je baan een rouwproces”.

Ontslagen werknemers moet gevoelens van onrecht en frustratie verwerken. Ook angst, onzekerheid en stress over financiën en kansen op de arbeidsmarkt dragen hieraan bij. “De één doet daar langer over dan de ander”, zegt Jos Schenk. “Ook de reden van ontslag speelt mee. Als een heel bedrijf failliet gaat, kun je jezelf niets kwalijk nemen. Als je ontslagen bent omdat je zelf iets niet goed deed, moet je je afvragen welke lessen je daaruit kunt trekken.”

De grootste valkuil is dat veel ontslagen werknemers, en voornamelijk mannen, de neiging hebben om een vergelijkbare baan te gaan zoeken als waar ze uit ontslagen zijn. “Ontslag is juist een moment om eens goed na te denken over wat je wil en waar je kwaliteiten nu echt liggen,” zo zegt Schenk. “Vergelijk het weer met die begrafenis. Als je afscheid van iemand neemt, vier je eigenlijk het leven. Gedwongen afscheid van een werkgever zou eigenlijk het vieren van je carrière moeten zijn. Je kunt een arbeidsrelatie ook zien als een opvoedsituatie. Je moet op enig moment met alles wat je van je ouders geleerd hebt het huis uit. Als je ouders er niet meer zijn moet je het op eigen kracht doen. Dat geldt ook als je werkgever er niet meer is. Ik probeer mensen in gesprekken erachter te laten komen dat ze alles wat ze in hun carrière bereikt hebben niet te danken hebben aan hun werkgever, maar aan zichzelf.”

Aldus een interview van het dagblad Trouw met Jos Schenk november 2009